Patriotyczna kupa

- Jak wyszło – spytałem?

- Był Pan trochę spięty – usłyszałem od redaktora programu.

Godziny poranne, Pierwszy Program TVP, a więc chyba nie tylko prestiż ale i najwyższa oglądalność. Ale akurat tu mam doświadczenie. Występy telewizyjne już mnie nie peszą. Wcześniej poukładałem sobie w głowie scenariusz.

A więc…

… przez ponad sześćdziesiąt polska hodowla, poza zamkniętymi stadami zachowawczymi nie istniała… zrobił się prawdziwy ruch społeczny… pojawiają się nowe rasy typu czubatka dworska i karzełek polski… kury jako część dziedzictwa kulturowego… organiczna praca od podstaw… Polacy nie gęsi… mamy misję do spełnienia…

Jednym słowem miało być wzniośle i patriotycznie.

Czy japońskie kury mają duszę?

Co sprawiło, że mają w sobie tak wielką magię?

Dlaczego tak fascynują?

Dlaczego uważane są za najpiękniejsze na świecie?

Słowo „dlaczego” towarzyszy mi od 2005 roku, gdy po raz pierwszy odwiedziłem Japonię. Towarzyszyło mi podczas następnych sześciu podróży, gdy zjeżdżałem ten kraj wzdłuż i wszerz, spotykając się z absolutnymi mistrzami, odwiedzając najważniejsze sintoistyczne chramy, studiując historię i kulturę tego kraju. Rzecz jest w gruncie rzeczy nie tyle o samych kurach lecz o fundamentach, na których zbudowana jest nie tylko tamtejsza hodowla ale też wiele innych cegiełek japońskiego życia.